Algemeen
Het is belangrijk rekening te houden met het feit dat ingestelde claims tegen de gemeente door burgers kunnen verjaren. Men spreekt van verjaring indien een bepaalde periode is verlopen nadat een vordering opeisbaar is geworden. Na het verstrijken van deze termijn is het voor de schuldeiser niet langer mogelijk de vordering via de gerechtelijke weg van executie te innen. De reden hiervoor is gelegen in het feit dat het voor burgers onwenselijk is om na vele jaren nog geconfronteerd te worden met een bepaalde vordering die lang geleden is ontstaan. Het kan dus bijvoorbeeld zo zijn dat een burger de gemeente na een lange periode aansprakelijk stelt op grond van onrechtmatige daad, maar deze vordering reeds is verjaard nu het schadebrengende feit zich te lang geleden heeft voorgedaan. Schadevergoeding kan in een dergelijk geval, ondanks aansprakelijkheid van de gemeente, niet door de burger worden afgedwongen.

Verjaringstermijnen
De algemene verjaringstermijn bedraagt 20 jaar en is opgenomen in art. 3:306 BW. Veel rechtsvorderingen kennen echter een kortere verjaringstermijn van 5 jaar of zelfs van bijvoorbeeld 2 jaar. Van belang is het feit dat het per rechtsvordering verschilt wanneer de verjaringstermijn precies begint te lopen. Op grond van art. 3:310 BW verjaart een vordering tot schadevergoeding door verloop van 5 jaren na de aanvang van de dag, volgende op die waarop de benadeelde zowel met de schade als met de daarvoor aansprakelijke persoon bekend is geworden. Omdat het moment waarop de benadeelde daadwerkelijk met de schade en de daarvoor aansprakelijke persoon bekend is geworden in sommige gevallen lang op zich kan laten wachten, geldt hierbij een uiterlijke verjaringstermijn van 20 jaren.

Stuiting van de verjaring
Verjaringstermijnen kunnen in beginsel worden gestuit. Dit wil zeggen dat als gevolg van een bepaalde handeling de verjaringstermijn opnieuw kan beginnen te lopen. De vereiste vorm van stuiting kan per rechtsvordering verschillen en kan bestaan uit een daad van rechtsvervolging, bijvoorbeeld het instellen van een gerechtelijke vordering, een schriftelijke aanmaning of mededeling of bijvoorbeeld door de simpele erkenning door de schuldenaar. De verschillende 'stuitingshandelingen' zijn opgenomen in art. 3:316 t/m art. 3:318 BW. Van belang is er rekening mee te houden dat soms specifieke eisen aan deze stuitingshandelingen gesteld worden. Zo dient erkenning door de schuldenaar bijvoorbeeld door de schuldenaar zelf of door een vertegenwoordiger te worden gedaan.

• HR 26 november 2004, ECLI:NL:HR:2004:AR1739 (Mispelhoef/Rijkswaterstaat)
  In deze uitspraak ging de Hoge Raad in op de vraag wanneer de verjaringstermijn van art. 3:310 lid 1 BW begint te lopen. Geoordeeld werd dat deze pas begint te lopen wanneer de benadeelde daadwerkelijk in staat is een rechtsvordering in te stellen. Om aan te nemen dat bij de benadeelde voldoende zekerheid bestaat met betrekking tot de aansprakelijke persoon, is het onvoldoende dat de benadeelde bekend is met de mogelijkheid dat een bepaalde persoon de schade heeft veroorzaakt.
   
• HR 26 januari 2018, ECLI:NL:2018:108
  In deze uitspraak ging de Hoge Raad in op de uitleg van art. 3:318 BW. De Hoge Raad oordeelde dat de verjaring van schadevergoeding gestuit wordt door erkenning van de aansprakelijkheid door de verzekeraar, en de daaropvolgende schadeafwikkeling. Dit vanwege het feit dat de verzekeraar gekwalificeerd dient te worden als vertegenwoordiger van de verzekerde.

• Het feit dat een bepaalde vordering is verjaard, wil nog niet zeggen dat deze ook vervalt. De vordering zal echter niet meer 'afdwingbaar' zijn. De vordering zal alsnog kunnen komen te vervallen door vrijwillige betaling door de schuldenaar of door het verrekenen van de vordering met een andere vordering.
• Er bestaan enkele uitzonderingen op de verjaringstermijnen. Hiervan is bijvoorbeeld sprake in het geval er sprake is van de asbestziekte mesothelioom als gevolg van asbestblootstelling. Van belang is dat de gemeente er rekening mee houdt dat indien men als gevolg hiervan aansprakelijk gehouden wordt, er sprake kan zijn van een afwijkende verjaringstermijn.
• De dag waarop een bepaalde termijn gaat lopen, kan per verjaringstermijn verschillen.